" فریماه فرجامی (زاده ۱۳۳۱، تهران) بازیگر سینما و تلویزیون ایران است. "
نام اصلی فریماه فرجامی
زمینه فعالیت سینما و تلویزیون
تولد ۱۳۳۱
تهران
ملیت ایرانی
پیشه بازیگر
۱۳۶۹ - نهمین جشنواره فیلم فجر - بهترین بازیگر نقش اول زن برای پرده آخر
۱۳۶۷ - هفتمین جشنواره فیلم فجر - دیپلم افتخار برای سرب
۱۳۷۰ - دهمین جشنواره فیلم فجر - تقدیر به‌خاطر بازی در نرگس
گویندگی در کاست «آفریقا» (کاری از پرتو اشراق و ناصر آقایی)
آدمک مومی
آن شب که تورو زندانی بود
الموت
بیا تا گل برافشانیم
دادگاه نورنبرگ
پیروزی در شیکاگو
تراژدی کسری
چمدان
شاهزاده و گدا
عنکبوت
فیزیکدان‌ها
همه پسران من
بخش چهار جراحی (۱۳۶۷)
بانی چاو (۱۳۷۵)
پهلوانان نمی‌میرند (۱۳۷۶)
خانه سبز (۱۳۷۷)
راه سوم (۱۳۷۷)
گل منگلی[۵] (۱۳۷۷)
روشن‌تر از خاموشی (۱۳۷۹)
ولایت عشق (۱۳۷۵–۱۳۷۸)
کاغذ دیواری زرد (۱۳۸۲)
فرمان (مجموعه تلویزیونی)
نام فیلم سال
گفت هرسه نفرشان ۱۳۵۹
خط قرمز ۱۳۶۰
تیغ و ابریشم ۱۳۶۴
اجاره‌نشین‌ها ۱۳۶۵
بی‌پناه ۱۳۶۵
سرب ۱۳۶۷
مادر ۱۳۶۸
پرده آخر ۱۳۶۹
نرگس ۱۳۷۰
راز گل سرخ ۱۳۷۱
تماس شیطانی ۱۳۷۱
بانی چاو ۱۳۷۴
عشق گمشده ۱۳۷۵
جوانمرد ۱۳۷۵
ساغر ۱۳۷۶
آب و آتش ۱۳۷۹
زهر عسل ۱۳۸۱
کاغذ دیواری زرد ۱۳۸۲
نیم ۱۳۹۴
در تاریخ ۷ بهمن ۱۳۸۹، مصاحبه ضبط شده‌ای او با برنامه تلویزیونی هفت از شبکه ۳ صدا و سیما پخش شد. این گزارش گفتگویی از فرجامی را پخش کرد. او در این مصاحبه انتقادات تندی را در مورد برخی از سینماگران و فاطمه معتمدآریا بیان کرد. در پی نمایش این مصاحبه امین تارخ در برنامه همان شب و یک روز بعد رخشان بنی اعتماد در یک نامه، واکنش نشان داده و به‌خاطر پخش گزارشی از این بازیگر در وضعیتی نامناسب، به صداوسیما اعتراض کردند. اعتراض‌ها به دلیل نمایش فرجامی در وضعیتی بد، غیرعادی و به سخره‌گرفتن او در گزارش تلویزیونی برنامه هفت بود. در ادامه شورای تهیه‌کنندگان نیز به همین دلیل برنامه «هفت» را تحریم کرد. این شورا اعلام کرد به دلایلی از جمله «نمایش دردناک چهره‌های سرشناس سینما» این برنامه را تحریم می‌کند.
فریماه فرجامی در سال ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد. او دانش‌آموختهٔ دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک است. در سال ۱۳۵۶ از این دانشگاه لیسانس کارشناسی دراماتیک دریافت کرد. در همان سال در مرکز مطالعات و هماهنگی فرهنگی «شورای عالی فرهنگ و هنر» و فصلنامه «فرهنگ و زندگی» به عنوان ویراستار، محقق و پژوهشگر مشغول به کار شد.[۲] از سال ۱۳۵۵ با گویندگی نمایش‌های رادیویی و بازی در نمایش تلویزیونی «آدمک مومی» فعالیت هنری خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۵۹ با فیلم «گفت هر سه نفرشان» به کارگردانی «غلامعلی عرفان» وارد عرصهٔ سینما شد. او موفق به دریافت سیمرغ بلورین نقش اول زن برای فیلم پرده آخر از نهمین جشنواره فیلم فجر شد.