عبدالحسن ستّارپور مشهور به ستّار (زادهٔ ۱۳۲۸ در شادگان)، خوانندهٔ موسیقی پاپ و سنتی ایرانی است.
نام اصلی عبدالحسن ستّارپور
نام مستعار ستّار
تولد ۲۸ آبان ۱۳۲۸
باکو
ملیت ایرانی
سبک(ها) موسیقی پاپ ایرانی
موسیقی سنتی ایرانی
سال‌های فعالیت از ۱۳۴۷ تاکنون
در شب جمع‌آوری وجوه خیریه برای تکمیل دانشنامهٔ ایرانیکا در لندن و در مراسمی که به همت مجیک پرشیا برگزار شده بود، پروفسور مصطفی دربیانی رئیس انستیتوی بین‌المللی مطالعات عالیه (IFSI) شاخه مطالعات معاصر، به ستار خوانندهٔ برجستهٔ ایران دکترای افتخاری در رشتهٔ موسیقی اهدا کرد.
ستار برخلاف برخی خوانندگان دیگر همچون داریوش، ابی، گوگوش، لیلا فروهر و… تجربه بازی در فیلمی را ندارد. هرچند بنا به گفتهٔ او، پیشنهادهای زیادی در این زمینه به ستار می‌شود و حتی یکی از این پیشنهادها که قرار بود ستار در آن به ایفای نقش دانشجویی بپردازد خیلی جدی می‌شود ولی این اتفاق صورت نمی‌گیرد. اما صدای ستار در آن دوران در تعدادی از فیلم‌ها و سریال‌ها پخش شد و فعالیت‌های او در این عرصه به دو سریال و هشت فیلم محدود شد.
۱۳۵۷ - امشب اشکی می‌ریزد
۱۳۵۶ - گل‌های کاغذی
۱۳۵۵ - گر برگی نریزد
۱۳۵۵ - شام آخر
۱۳۵۵ - وقتی که آسمان بشکافد
۱۳۵۴ - مرد ناآرام
۱۳۵۴- هیچ‌کسی بابا نمیشه
۱۳۵۳ - مراد برقی و هفت دخترون (خانه‌به‌دوش)
۱۳۴۷ - گرداب گناه
۱ همسفر ۱۳۵۰
۲ دلتنگی ۱۳۵۳
۳ شام آخر ۱۳۵۴
۴ شازده خانوم ۱۳۵۵
۵ صدای بارون ۱۳۵۶
۶ عید شما مبارک (مشترک با ناصر چشم‌آذر و مهستی) (۱۳۵۹)
۷ مستی ۱۳۶۱
۸ رقیب ۱۳۶۱
۹ بانی ۱۳۶۳
۱۰ شب عشق (مشترک با هایده و مهستی و ابی) (۱۳۶۴)
۱۱ بی‌عشق هرگز ۱۳۶۵
۱۲ گل پونه ۱۳۶۷
۱۳ قدم رنجه ۱۳۶۹
۱۴ ضیافت (مشترک با مهستی و عاصف) (۱۳۷۰)
۱۵ تک خال (شناسنامه) ۱۳۷۰
۱۶ ایران ایران ۱۳۷۱
۱۷ سکه طلا (مشترک با شهرام صولتی و شهره) (۱۳۷۱)
۱۸ نمی‌زارم بری (مشترک با شهرام صولتی و شهره) (۱۳۷۲)
۱۹ فصل پنجم ۱۳۷۲
۲۰ دو پرنده ۱۳۷۴
۲۱ گل گندم (مشترک با مهستی) (۱۳۷۴)
۲۲ ارمغان (مشترک با دلارام) (۱۳۷۵)
۲۳ حکایت ۳ (مشترک با مسعود فردمنش)
۲۴ کوچه
۲۵ گلایه ۱۳۸۰
۲۶ ستاره‌بازی ۱۳۸۱
۲۷ گل‌های غربت (مشترک با گلپا) (۱۳۸۲)
۲۸ گل‌بانو ۱۳۸۵
۲۹ دوستان (مشترک با شیلا، سعید محمدی و مرتضی)
۳۰ چهل سال خاطره
ستار پس از خروج از ایران، عموماً به موسیقی‌های با ریتم آرام روی آورد. همکاری او با آهنگساز سرشناس ایرانی صادق نوجوکی، سبب تولید آثاری متفاوت همچون «سپید و سیاه»، «عروسی»، «آشتی»، «گل ناز» و… با صدای او و همچنین دو آلبوم، با نام‌های «گلایه»(۲۰۰۱) و «گل‌بانو»(۲۰۰۶) که آلبوم‌های سال وی نیز به‌شمار می‌روند، شد.
ستار با نام اصلی عبدالحسن ستارپور در ۲۸ آبان ماه ۱۳۲۸ در تهران متولد شد. پدر ستار اصالتاً اهل جمهوری آذربایجان است. او دوران کودکی و نوجوانی خود را در شهباز تهران گذراند. ستار تحصیلات خود را در دبستان و دبیرستان اقبال به اتمام رساند و کارشناسی را در رشتهٔ اقتصاد بین‌المللی از مدرسه عالی بازرگانی که در حال حاضر معروف به دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی است ، گرفت. او به زمینه‌های مختلف هنری و ورزشی به خصوص فوتبال علاقه‌مند بود و در تیم‌های فوتبال بازی می‌کرد. حتی بعدها در جوانی و میان‌سالی نیز علاقه‌مند و پیگیر فوتبال بوده و کاپیتان تیم فوتبال هنرمندان نیز گردید.
استعداد ستار و مهارت او در موسیقی سنتی و پاپ ایرانی به او کمک کرد تا به یکی از محبوب‌ترین چهره‌های موسیقی ایران تبدبل شود. محبوبیت ستار در سن ۲۲ سالگی با خواندن ترانهٔ خانه به دوش که بر اساس سریال خانه‌به‌دوش (مراد برقی) به کارگردانی و بازیگری پرویز کاردان بود آغاز گشت. بعدها ستار ترانه‌های بسیاری از برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی را خواند و جزء خوانندگان خانوادهٔ سلطنتی ایران گشت. ستار، گوگوش، هایده و مهستی از جمله نخستین خوانندگانی بودند که پیش از انقلاب به‌طور رسمی از سوی دولت پادشاهی برای اجرای برنامه به کشورهای دیگر فرستاده شدند و بعد از آن حمیرا نیز به آنها پیوست. در طول تمام مدت انقلاب و تاکنون، ستار تنها خوانندهٔ ایرانی است که هنوز به دربارها و جشن‌های رسمی دولت‌های دیگر دعوت می‌شود. ستار اولین خوانندهٔ ایرانی بود که با خوانندگان کشورهای دیگر در یک سالن برنامه اجرا کرد که از مهم‌ترین این برنامه‌ها، می‌توان به کنسرت ستار با گروه بانی ام در دههٔ هشتاد و در شهر لندن اشاره نمود. از دیگر فعالیت‌های بین‌المللی ستار، ضبط یک آلبوم با خوانندهٔ اسرائیلی عیدان رایخل است.